3 weken onderweg

De vorige keer schreef ik vanuit de bus. Deze blog komt vanuit mijn hostel in Bagan waar ik een laptop kan lenen, wat wel zo makkelijk typt. In Bago heb ik een dag een fiets geleend en toevallig kwam ik bij de eerste bezienswaardigheid een Duits meisje tegen ook met een fiets. Samen zijn we de stad gaan verkennen. Wel zo gezellig! Allerlei tempels bezocht, wat nog best wel een zoektocht was, want het kaartje was niet zo uitgebreid. Gelukkig bestaat er maps.me. In ieder geval was het een leuke dag, genoeg mooie dingen gezien, maar niet zo bijzonder dat ik er uitgebreid over wil schrijven. 's Avonds heb ik de nachtbus naar Kalaw gepakt. Wachtend op de bus ontmoette ik Chessety en Sylvana, twee Nederlandse meisjes, die ik later weer tegen kwam in Inle Lake. In Kalaw heb ik 's ochtends een trekking geregeld van 3 dagen, die de volgende dag zou vertrekken. Daarna had ik genoeg tijd om naar de Shwe Oo Min Natural Cave Pagoda in Pindaya te gaan met een motorbike taxi. Het was nog een hele klus te regelen dat een motortaxi me hiernaartoe zou brengen want een pagode in de buurt heet vrijwel hetzelfde en daar kon je gewoon naartoe lopen. Maar het is me uiteindelijk gelukt; een ontzettend grote grot met duizenden boeddha's erin, erg indrukwekkend, en de tocht ernaartoe was ook niet verkeerd ;). Hier heb ik wat bladgoud aangebracht op de Zedi, natuurlijk bij de juiste spot (maandag, mijn geboortedag). Verder nog wat andere pagodes en caves bezocht voor de leuk, maar de grot in Pindaya stond op mijn verlanglijstje. Na een goede nachtrust begon de trekking van Kalaw naar Inle Lake, met een groep van zes erg leuke en gezellige mensen. De eerste dag liepen we zo'n 20 km langs veel dennebomen en bossen. Daarna overnachtten we in een homestay in een klein dorpje waar vandaan we een super mooie zonsondergang konden zien. We kregen een voortreffelijke avondmaaltijd: rijst met vijf soorten curry's met heel veel groenten ... mmm. Iedereen was moe en na nog even te hebben genoten van de prachtige sterrenhemel zijn we lekker gaan slapen. Helaas was er niet echt contact met de lokale mensen. De volgende dag vertrokken we voor de langste wandeltocht; 22 km totaal, langs veel mountain rice velden, maar soms ook er dwarsdoorheen. Erg mooi en meer zoals ik me Azie voorstelde, dan wat we gisteren zagen. We sliepen deze nacht in een Monastery waar we net voor het donker aankwamen. De volgende ochtend werden we gewekt door het ochtendgebed. Tientallen jonge monniken zaten te bidden aan ons hoofdeinde. Erg imposant hoe ze gezamenlijk een heel gebed opzeggen. Toen begon de laatste tocht naar onze eindbestemming, nog zo'n 16 km te gaan. We kwamen aan in een schattig dorpje met huizen op palen waar we na een welverdiende lunch en wat rust op de boot zijn gestapt naar Nyaun Shwe, een dorpje tegen Ine Lake aan waar veel hostels etc. zijn. Mijn dagen in Inle Lake heb ik me vooral vermaakt op het water. Mijn eerste echte dag hier ben ik heel vroeg opgestaan om om 5 uur 's ochtends een sunriseboot te nemen. Helaas was het te bewolkt voor een sunrise, maar de rust op het water was geweldig. Daarna zijn we naar het festival gevaren wat hier bezig was. Tientallen versierde boten met veel roeiers (denk wel zo'n 50-100) erop, voeren als een parade vooruit met daar achteraan twee pagodes op een boot. We hadden geluk met de bootdriver want hij heeft ons twee keer op zeer mooie spots geparkeerd zodat we zowel het vertrek van de pagodes konden zien als de tocht op het water richting de volgende plaats. Daarna zijn we langs wat toeristische workshops gevaren, wat basically een uitleg is over wat er wordt gemaakt en een veel te dure souvenirshop. Gelukkig zaten de Indein Stupas ook bij de tour. Erg gaaf de combinatie van oude vervallen en nieuwere zedi's. 's Avonds heb ik lekker westers gegeten met Sylvana en Chessety, die inmiddels ook in Inle Lake waren. Erg lekker een keer ter afwisseling en erg gezellig met een cocktail erbij. De volgende dag had ik geluk want nog twee andere mensen uit het hostel wilden ook wel de niet toeristische boottocht maken. Deze zou naar een ander meer gaan. Helaas ging dit mis. We zijn net ten noorden van het andere lake, na een pagode te hebben bezocht en lunch te hebben gegeten, omgedraaid richting Inle Lake waar de bootdriver ons langs de workshops wilde brengen. Iets wat absoluut niet in het programma hoorde, maar hij kon waarschijnlijk commission krijgen als wij hier iets zouden kopen. Na een bel naar het hostel zijn we uiteindelijk terug gegaan en moesten we regelen dat we niet het volle bedrag van de tour hoefden te betalen want dit was natuurlijk niet de bedoeling. Erg jammer, maar niks aan te doen. De laatste dag in Inle Lake heb ik met Sylvana en Chessety fietsen gehuurd. We zijn langs een stupa met een mooi uitzicht over het lake gefietst, waarna we naar Tofu Palace zijn doorgereden. Hier hebben we een tour gehad langs allemaal huizen waar lokaal voedsel werd gemaakt (van alles met tofu en rijst maar ook zaden en pinda's). Dit was inclusief proeven :). Daarna met fiets en al naar de overkant van het meer gevaren waar we op de terugweg zijn gestopt bij een winery en, natuurlijk met een wijntje, hebben genoten van het uitzicht. Die avond heb ik de nachtbus richting Bagan genomen. Hier aangekomen gelijk een electrical bicycle gehuurd om samen met Timo (een jongen die ik nog kende van de trekking en die hier ook zat op dat moment) de sunrise te zien. Die electrical bicycle was dus niet een elektrische fiets, wat ik had gedacht, maar een elektrische scooter. Na het ontbijt mee op tour geweest naar Mt Popa, wat bekend staat om de vele apen en ja, die waren er ... Wel een beetje angstaanjagend af en toe, maar vooral ook heel erg gaaf. We hadden geluk want het uitzicht was nog mooi, toen wij er waren. Er kwamen echter donkere wolken aan en zodra we weer beneden waren, kwam het met bakken uit de lucht. 's Middags wat rondgereden op mijn scooter met Ilse achterop (een Nederlands meisje die ook mee was op de tour naar Mt Popa) want ik had die scooter voor de hele dag gehuurd. 's Avonds vertrokken met Ilse, Timo en Alon voor een mooie sunset. De weg was alleen wel erg moeilijk begaanbaar en modderig en zo vielen we (Ilse en ik) samen in de modder. Gelukkig konden we onszelf redelijk opvangen en viel de viezigheid mee en hadden we verder geen schade. Het laatste stuk naar de tempel hebben we de scooters achtergelaten en zijn we gaan lopen. Niet de volledige sunset kunnen zien, want we wilden de modderweg weer af zijn voordat het echt donker zou worden. Bij de tempel kreeg Ilse een lift aangeboden van een Engelsman die een paard met wagen had en ook naar de hoofdweg moest. We reden met de scooters vooruit maar na driekwartier wachten, was Ilse nog steeds nergens te bekennen. Na bellen met het hostel, want we hadden haar nummer niet etc., is het uiteindelijk goedgekomen. Gelukkig had de Engelsman erg goed voor haar gezorgd. Ze waren alleen naar een andere hoofdweg gereden. De volgende dag weer een sunrise en daarna mee geweest op de Bagan Tour. Lekker met een groep mensen en gids achter elkaar aan scheuren langs vele belangrijke pagoda's en tempels en je krijgt gelijk wat achtergrondinformatie mee :). Op dit moment zit ik nog steeds in Bagan en geniet ik van het rondtouren hier langs de tempels, de sunrise, de sunset etc. Volgende en tevens laatste bestemming is Mandalay en dan vlieg ik al naar Nepal. Wat gaat de tijd toch snel...