Afscheid en reizen in Nepal

Volgens mij was ik in mijn vorige blog helemaal vergeten te vertellen dat de strike uiteindelijk niet doorging die dag. Daardoor kon ik mooi naar Patan lopen om dat nog verder te ontdekken. Ondertussen was ik er al twee keer geweest, maar ik had nog niet het hele museum gezien en ook de tempels van Durbar Square nog niet uitgebreid bekeken.
Dat weekend ging ik met Hilde naar Namobuddha. Het bleef tot het laatste moment onzeker of het door zou gaan door de verkiezingen. Dit kon namelijk betekenen dat er geen vervoer was. Uiteindelijk een local bus genomen naar Dhulikhel. Daar werd ons verteld dat een volgende bus naar Namobuddha nog lang op zich zou laten wachten. Gelukkig konden we met twee andere toeristen een taxi delen. In Namobuddha was er enig gedoe om onze slaapplek te vinden. Het bleek twee meter van de stupa te zijn, dus een perfect plekje! Daar vandaan konden we goed de avond- en ochtendgebeden zien. Na de lunch naar het klooster gelopen. Erg indrukwekkend! We mochten overal rondlopen en konden de gelovigen gezamenlijk zien bidden. Net voor de zonsondergang gingen we terug om de avondronde te zien. Vroeg naar bed want het was er super koud! De volgende ochtend vroeg opgestaan voor de ochtendronde. Dat liet alleen even op zich wachten en het was minder leuk dan de avond ervoor. Door de rust gelukkig wel wat mooie foto's kunnen maken! Het leuke was dat er verder helemaal geen toeristen waren. Best bijzonder, vonden wij! Na het ontbijt aan de terugreis begonnen. De bus was zowaar eerder vertrokken dan de vertrektijd aangaf, maar we konden een goedkope lift krijgen met een jeep. Wel zo comfortabel, denk ik, gezien de zeer slechte wegen hier. Op de terugweg langs 's werelds grootste staande shivabeeld gegaan. Dit beeld had ik al eerder gezien, hoog op een heuvel. Leuk om er nu naast te staan!
Toen begon het laatste weekje op de school en dus ook in mijn gastgezin. Het begin van de week draaide om de voorstelling die we hadden georganiseerd, zodat alle kinderen de dansjes konden laten zien die ze van mij hadden geleerd en een zangoptreden konden geven voor de (groot)ouders die kwamen kijken. Veel kinderen wonen bij hun grootouders omdat hun ouders ergens ver weg werken. Het optreden ging erg goed! De directeur was ontzettend blij met onze inzet en heeft ons uitgebreid bedankt. Ook de kinderen waren blij, helemaal met het certificaat wat ze na afloop kregen.
Deze week hebben we ook nog een al lang geplande meidenavond gehouden. Leuk en lekker uit eten geweest met Hilde, Adity en Rama. Super gezellig! En daarvoor hielp Adity me even met de laatste spulletjes voor mijn trekking kopen. Nog nooit ben ik zo snel geslaagd in winkels, volgens mij, en ook nog voor een goede prijs! Waar ik eerder al naar een sportshirt had lopen zoeken, zonder succes, slaagden we nu al bij de eerste winkel!

Mijn laatste dag op de school bestond uit afscheid nemen. De kinderen mochten kiezen wat ze wilden doen op mijn laatste dag. Dat varieerde van mandala's knippen, dansen, schipper-mag-ik-overvaren tot liedjes zingen en de stoelendans doen (alleen dan met waterflessen en pennenbakjes bij gebrek aan stoelen of hoepels). Die middag konden we nog niet weg, want we moesten wachten op de directeur. We kregen een witte sjaal om, een farewell tika en een boeddha met daaronder de naam van de school en onze eigen naam als bedankje. Daarna lekker hapjes eten en thee drinken met de docenten. Echt ontzettend lief dat ze dit zo hadden georganiseerd! Ik ben nog even achterop de motor van de directeur gesprongen om het nieuwe schoolgebouw te kunnen zien want ze gaan over een paar maanden verhuizen naar een groter maar zeker ook netter pand met betere sanitaire voorzieningen. Daarna terug naar de school voor een laatste ronde langs de klassen om nu echt, echt gedag te zeggen.

Omdat ik erop had gelet om niet te veel een band te krijgen met de kinderen (om loslaatproblematiek te voorkomen), was het toch wel heel schattig toen een meisje vroeg om een knuffel, dat opeens iedereen dat wilde.
Dit was tevens ook mijn laatste officiële dag in mijn gastgezin (maar ik kom nog even terug voordat ik naar Sri Lanka vlieg). Om de Nederlandse Sinterklaastraditie te introduceren, hebben we iedereen zijn schoen laten zetten. Adity en Rama hebben met veel moeite een liedje gezongen en de volgende ochtend zat er naast de chocolade die wij hadden gekocht ook een Nepalese koelkastmagneet in. Zo lief hoe ze ook met onze tradities meedoen! Dit had ik echt niet verwacht! Op mijn laatste avond ook nog een saree mogen dragen om wat leuke foto's te kunnen maken in deze traditionele dracht. Echt zulke prachtige kleding, helaas niet realistisch dat je dit gaat dragen in NL. De volgende ochtend zeer vroeg opgestaan om de bus te pakken naar Bandipur. Toen de gereserveerde bus er niet bleek te zijn, leverde dit even stress en gedoe op. Maar twee uur later en met hulp kon ik eindelijk op een bus stappen. Gelukkig was ik met Daniëlle samen die naar Pokhara, de eindbestemming van de bus, reisde. Vanaf Dumre een tweede bus naar Bandipur genomen. Ik was nog op tijd om kort rond te lopen door Bandipur voordat ik de berg opklom voor de zonsondergang. De volgende dag met een Amerikaanse vrouw naar de grootste grot van Nepal gewandeld. Lekker veel glibberige traptredes, maar we hebben het gered. Erg geinig hoe je met een gids kruipdoor-sluipdoor door de grot beweegt. Verschillende stenen hadden vormen van goden of dieren, direct of juist door de schaduw die je creërde door er met een zaklamp op te schijnen. Daarna een late lunch en nog even een paar tempels en de kleine straatjes van Bandipur bekeken. Daarna weer de zonsondergang gezien, bovenop de berg bij de tempel. Vandaag waren de bergen al weer iets meer zichtbaar. Al was het uitzicht nog niet heel denderend. Gelukkig zal het de komende dagen alleen maar beter worden. De volgende dag de bus naar Pokhara gepakt. Daar heb ik 's middags wat rond gelopen en ben ik met een bootje naar de tempel midden op het meer gevaren. De volgende dag nog een laatste training voor de trekking. Gelopen naar The World Peace Pagoda met een tussenstop bij Devis Falls en een grot. De watervallen kon je ook weer zien aan het einde van de grot, maar verder was het niet heel bijzonder. Daarna de weg helemaal omhoog gelopen naar de pagoda omdat het bospad te onveilig zou zijn om alleen te nemen. Zo bizar hoe er om die pagoda een oase van rust hangt, helemaal stil ... Helaas was het uitzicht er nog niet.
Er was wat gedoe over mijn gids, maar gelukkig was er op tijd eentje geregeld en kon ik de volgende dag beginnen aan mijn trekking. Een zes-daagse trekking langs Poonhill en the hotwatersprings in Jhanudada. Ik had efficiënt gepakt en mijn gids was verbaasd dat ik op mijn eerste trekking al zo'n klein tasje mee kon nemen. De eerste dag was een korte route tot Tikhe Dhunga. In de middag genoeg tijd om langs watervallen te lopen, lekker vers geplukte mandarijnen te eten en te genieten van het uitzicht en de zonsondergang. De volgende dag bestond uit de beruchte trappenroute. Heel veel trappen, maar we hebben het gered en voor de lunch waren we in Ghorepani. Zo konden we in de middag al langs Poonhill om te genieten van het uitzicht en de zonsondergang. Het was wel even vermoeiend na de zware trappenroute, maar het is gelukt! En het uitzicht was prachtig; een enkele wolk rondom de bergen maar verder een super clear view. Wat een geluk na de mistige dagen in Pokhara.
De avond lekker bij de kachel gezeten en een warme douche genomen. De volgende ochtend vroeg opgestaan om ruim voor zonsopkomst op de view tower van Poonhill te staan. Nog steeds een clear view, nu zelfs geen enkel wolkje meer. We waren als eersten op de view tower en de route omhoog ging gelukkig iets sneller dan de middag ervoor.
Genoten van de prachtige zonsopkomst en na nog meer foto's te hebben gemaakt naar onze slaapplek teruggelopen voor het ontbijt. Die dag naar Tadapani gelopen. Nog een keer naar 3200 meter lopen (dezelfde hoogte als Poonhill)! Dit was eigenlijk bijna een nog mooiere plek dan Poonhill, door de paarden die er rondliepen en het gedroogde gras. Daarna was het gelukkig niet een hele moeilijke route meer. Op het laatste stuk kwamen we wat apen tegen, dus hebben de gids en ik ons in de middag een weg gebaand door het bos, opzoek naar nog meer apen.
De volgende dag optijd vertrokken want we zouden naar het plaatsje vlakbij de hotwatersprings lopen en ik had me er al op verheugd om hier de hele middag te badderen. Na een snelle lunch in Jhanudada dus snel ernaartoe gelopen. Ik heb me heerlijk vermaakt drie uur lang in het warme water met een wilde rivier op de achtergrond en natuurgeluiden. We waren er mooi optijd dus in het begin was het nog lekker rustig!
De laatste twee dagen bestonden voornamelijk uit naar beneden lopen. We sliepen de laatste nacht in Pathana vanaf waar we nog even naar Australian Camp zijn gelopen vanwege het mooie uitzicht. De volgende dag naar de moeder van mijn gids gelopen die in een dorpje op de route woonde. Hier een tweede ontbijt/vroege lunch gehad. Zo zie je even van dichtbij hoe het leven is in een dorpje op de berg, wat veel mensen verlaten om in de stad te gaan wonen. Al is er hier transport naartoe, wat scheelt, maar toch was het armoedig. Daarna naar beneden gelopen om een bus terug naar Pokhara te pakken. We hadden geluk want de bus ging helemaal naar lakeside vanwege een boeking. Iets wat normaal niet gebeurt. Hierdoor waren we al mooi vroeg terug. Na ingecheckt te hebben in een ander hotel, dan wat ik had geboekt, liet mijn gids nog even zijn winkel zien. Zo probeert hij nog wat extra's te verdienen. Daarna vond ik het hoogtijd voor een massage. Ik had me immers genoeg ingespannen de afgelopen dagen. Ik ben naar Seeing Hands gegaan, een organisatie waar je door een blinde wordt gemasseerd. Echt een super goede massage en ook nog eens voor een goed doel. Die avond met o.a. Pip en Ellen, die nu ook in Pokhara waren, wezen eten. Zo gelijk weer wat andere mensen leren kennen. De volgende dagen ging ik paragliden! Best wel spannend, helemaal toen de vlucht de hele tijd werd uitgesteld. Maar het was heel erg gaaf! De view had wat beter kunnen zijn, maar desondanks was het een gave ervaring!
Daarna nog langs het Mountainmuseum gegaan en toen met Greetje, die ik van gisteren kende, en nog meer mensen samen gaan eten. Mijn laatste dagje in Pokhara ben ik met Greetje naar Begnas Lake gegaan. Een lake op een uur afstand van Pokhara, heerlijk rustig, bijna geen toeristen en zeer mooi. Hier een bootje genomen naar de overkant van het meer om heerlijke vis te eten! Terug in Pokhara een plekje uitgezocht voor een mooie zonsondergang en daarna heerlijk Indiaas gegeten. De volgende dag vertrok ik naar Lumbini. Door een misstap en mijn zware backpack ben ik vlak voor het busstation heel hard op mijn hoofd gevallen, dus mijn voorhoofd is mooi dik en met een schaafwond. Dat was niet zo prettig, helemaal niet met de lange busreis die ik voor de boeg had. Maar ik heb alles zo goed mogelijk schoongemaakt en 's avonds kon ik alsnog koelen met ijs. Op de bus ontmoette ik wat andere mensen waarmee we 's avonds een hapje zijn gaan eten. Lumbini is niet zo toeristisch en geeft een beetje een dorpsgevoel. Gisteren hebben we met hetzelfde groepje fietsen gehuurd en hebben we de tempels en monasteries van verschillende landen bekeken om te eindigen bij het hoogtepunt: de geboorteplek van Buddha. Al stelde het allemaal wat minder voor dan we hadden verwacht. Het was wel bijzonder om te zien hoe een steen, die de exacte locatie laat zien van de geboorte, zo belangrijk is voor zoveel mensen! Al met al was het een gezellige dag, al zijn er mooiere plekken in Nepal.
Op dit moment zit ik in de bus naar Chitwan. Ondertussen heb ik al de vierde kladboeknotitie op mijn mobiel moeten openen om verder te kunnen typen, omdat ik telkens het maximaal aantal karakters had bereikt. Dus ik denk dat het nu wel tijd is om te stoppen met typen. Nu maar eens alles proberen te uploaden ... Nog maar een paar dagen te gaan in Nepal en dan zit ik alweer in het vliegtuig naar Sri Lanka. Time flies, when you are having fun!