Liwonde National Park

Wat ik volgens mij nog was vergeten te vertellen de vorige keer is dat de eerste paar kleren zijn weggegeven. Een gezin heeft een paar weken geleden hier hun huis verloren. Het werd opeens afgebroken. De reden hiervoor is een beetje onduidelijk, maar ze zijn bijna alles kwijt. Sanne kent de vader van dit gezin en heeft wat kleren aan hun gegeven. Met tranen in de ogen werd de kleding ontvangen. Dus die zijn zeker op hun plek, helaas heb ik hier geen foto’s van kunnen maken. Dat hadden ze liever niet, aangezien ze nu ook geen huis hebben om trots te kunnen laten zien en bij iemand in huis wonen… Hopelijk lukt het de volgende keer wel wat foto’s te maken!
Maar nu verder over Liwonde National park. De reis naar onze lodge verliep heel erg soepel. Eerst twee minibusjes en daarna achterop een fiets gesprongen naar de lodge. Super leuke ervaring, maar ik was blij dat ik niet zelf hoefde te trappen ;) Na de safari’s te hebben gepland, zijn we naar het uitkijkplateau gelopen, waar gelijk een kudde olifanten stond op 30 meter afstand. In de middag hebben we een jeepsafari gedaan, waar we nog veel meer olifanten hebben gezien. Op de terugweg moesten we een stukje off-road rijden, omdat de kudde olifanten verspreid stond aan beide zijden van de weg. Het is onveilig daar dan doorheen te rijden. Over off-road gesproken, de minibus reed op sommige stukjes ook eventjes off-road. Dat reed kennelijk beter dan het asfalt met alle gaten erin. Vond ik op zich wel komisch. ’s Avonds zijn we na het eten op tijd gaan slapen en toen bleek er een olifant het terrein op te zijn gekomen. Helaas hebben we alleen zijn poep zien liggen, maar misschien ook wel zo veilig. De volgende morgen zijn we op kanosafari gegaan, waar we twee kuddes nijlpaarden hebben gezien. Helaas kwamen ze niet heel erg boven water, aangezien het vrij hard waaide. Jammer genoeg hebben we geen krokodillen gezien. Daarna hadden we geluk en konden we met een groep Amerikanen mee terugrijden naar Cape Maclear. Zij hadden een eigen bus en we konden zo meerijden. Daardoor waren we rond 13.00 al weer terug in Cape Maclear en heb ik nog lekker even kunnen zwemmen.
Maandag zijn we naar een uitzichtpunt hier op de berg geklommen. Die berg zie ik elke dag als ik wakker word vanuit mijn achtertuin! Enkele foto’s van het uitzicht punt staan al op FB! Het was wel een zeer vermoeiende klim, maar het uitzicht zeker waard!
Dinsdagochtend kwam mijn Malawiaanse Zeliah (voor de mensen die haar niet kennen, de schoonmaakster bij mijn ouders) langs om mijn kamer te dweilen en mijn bed te verschonen. Mijn tante doet dit een keer in de zoveel dagen, best wel heel erg relaxed! ’s Middags hebben we muziek gemaakt (percussie) met de kinderen in de speeltuin, wat ontzettend geslaagd was!
Woensdag heeft het hier zowaar geregend, al hoewel het was miezer van nog geen 5 minuten, maar ja ik had toch niet verwacht iets uit de lucht te zien komen vallen deze twee maanden. Na een vermoeiende dag, de dag afgesloten met een yogales!
Vandaag gezien hoe een rapportenuitreiking hier werkt. Best wel een ervaring. Met alle kinderen op het schoolplein wordt ieder jaar apart naar voren geroepen, waarna de kinderen worden opgenoemd die door mogen naar het volgende jaar. Als dat is gedaan voor de klas, dan wordt er muziek opgezet en komen alle ouders met drinken, snoepjes en geld aanzetten om hun kinderen te feliciteren. De kinderen worden ook nog eens op volgorde naar voren geroepen, dus je weet gelijk of je een hele goeie dochter/zoon hebt of niet. Mijn broertje heeft in ieder geval zijn jaar gehaald, dus dat is heel fijn! Doordat het hele dorp uitgestorven was hierdoor, ging de dagopvang vandaag niet door. Al was dat niet helemaal duidelijk, maar daardoor heb ik vanmiddag nog lekker even gezwommen en ben ik dit aan het typen met een rode gloed van de ondergaande zon.
Dit was het wel weer eventjes voor nu. Mijn eerste drie weken zitten er al weer op en ik begin steeds meer te wennen aan het leven hier!!